Geborduurd knoopje

Ik heb iets met miniatuur. Miniatuur flesjes, paddenstoeltjes, klosjes en haak- en breiwerkjes. Ik zou er wel een letterbak mee kunnen vullen, maar die moet ik nog schilderen, dus het mini spul ligt en staat verspreid door het huis. :)

Tussen mijn naaispullen heb ik al heel lang een paar setjes om stofknopen te maken. Leuk om het Chesterfield gevoel te creëren bij een kussen voor op de bank, om aan een haarbandje te maken of gewoon als knoopje aan een kledingstuk. Vooralsnog had ik er geen doel voor en om doelloos wat knopen te slaan van een leuk stofje, zag ik niet zo zitten.

Ik had me al eens bedacht dat het leuk zou zijn om een klein borduurwerkje te maken en dan te verwerken in een stofknoop. Afgelopen week liep ik bij de kringloop tegen een behoorlijke lap borduurlinnen aan. De nieuwe en schone lap werd voor € 1,- van mij en heeft vervolgens een week op de kast gelegen, tot gistermiddag....

De wasmachine draaide, het huis was aan kant en de kinderen waren naar opa en oma, dus tijd om even rustig wat te knutselen. 

Op Pinterest.com vond ik dit hartje, wat ik als inspiratie heb gebruikt voor mijn eerste kleine haakwerkje.

Zoals je op de volgende foto kunt zien, heb ik 'm zelf iets anders gemaakt.

Zelf een knoopje maken? 

Bij een (online) winkel voor fournituren kun je kant-en-klaar setjes kopen voor stofknopen. Vervolgens kun je van een klein restje stof al een knoopje slaan/drukken.

Google voor een borduurpatroontje eens op afbeeldingen met de volgende sleutelwoorden: borduurpatroontje, cross stitch pattern of small cross stitch. Uiteraard kun je ook veel vinden op Pinterest! Succes!!!

Bezoekje aan het Stedelijk Museum

Een aantal jaar geleden schreef ik me eens in bij een arbeids bemiddelings bureau in Amsterdam. Ik kwam daar terecht, doordat zij destijds een interessante vacature voor mij beschikbaar hadden. Het bleek uiteindelijk het meest vreemde sollicitatiegesprek ooit te worden. Van 'lees je de bijbel' tot 'wat is er in hemelsnaam leuk aan een museum bezoek?'. Ik werd uiteindelijk afgewezen, omdat mijn karakter te bruisend zou zijn voor de volgens hen nogal saaie werkgever.

Het heeft me niets gebracht, maar toch denk ik telkens weer even vluchtig aan dat gekke gesprek dat ik ooit had, als ik een museum of tentoonstelling bezoek. Zo ook afgelopen maandag. Mijn zus had een vrije dag en besloot naar de tentoonstelling van Marcel Wanders te gaan, in het Stedelijk Museum Amsterdam. En ik heb alle dagen vrij, dus ik besloot gezellig mee te gaan.

Marcel Wanders is een industrieel ontwerper, die ik wel kende van de kunststof honden, maar verder zei het me niet veel. Ik vond dat het wel heel wat moest zijn, voor de € 15,- die ik aan de kassa moest afrekenen. Ha ha ha ha... 

Bij het zien van de eerste paar objecten, was ik direct verkocht. Een ontwerper naar mijn hart. Er was eigenlijk niets, dat ik niet mooi vond. Zelfs de donkere, nogal deprimerende achtergrond muziek, liet mij er niet van weerhouden de gehele te toonstelling met veel interesse te bekijken. Hier volgen wat foto's van de tentoonstelling.

Stoelen van gehaakte kleedjes en macramé, pannen, servies, speldjes, meubels, verlichting, woonaccessoires, een wiegje en de enorme gezichten zoals de foto hierboven. Alles was prachtig om te zien. Dit zijn slechts een paar foto's, er is ontzettend veel te zien. Dus zeker een bezoekje waard!

Overigens vond ik de rest van het stedelijk museum nogal teleurstellend. Veelal schilderijen, gelijkend op knutselwerkjes van kinderen. Foto's zonder humor of verhaal en onaardige beelden. Daarbij kon ik me de vraag van het arbeids bemiddelings bureau ineens heel goed voorstellen. :)

Niet alles was lelijk of geen kunst aan. Mijn zus, die graag allerlei soorten cakes en gebak maakt, was bij het zien van het volgende schilderij, direct enthousiast. En dan te bedenken dat ze niet eens door had dat het om een beslagkom gaat. Hi hi hi hi...

Tot slot liepen we op weg naar de uitgang langs een aantal kamers met retro voorwerpen zoals wekkers, stoelen, telefoons, lampen en waterkokers. Leuk om te zien, als je toch al een museumjaarkaart hebt zoals mijn zus. Gelukkig was de te toonstelling van Marcel Wanders het geld en de moeite en een bezoekje aan het Stedelijk meer dan waard!

Geboorteschoentjes voor Vajèn

Een lieve oma, Trudy, kwam per toeval op mijn website terecht en was helemaal weg van de vele geboorteschoentjes op de website. Ze vroeg mij om voor haar kleindochter Vajèn schoentjes te maken.

Ik heb mijn website ooit eens samen met mijn zus gemaakt en online gezet. Af en toe heb ik 'm wat bijgeschaafd, maar het is geen echte publiekstrekker. Dus dat iemand per ongeluk op mijn website terecht is gekomen, vind ik dan best grappig. Het is ook niet dat ik bovenaan sta als je 'geboorteschoentjes' googled. 

Trudy stuurde twee geboortekaartje van haar kleindochter op. Het was van perfect karton, precies de juiste dikte voor een prettige verwerking. Ik ben meteen voor haar aan de slag gegaan, met dit als resultaat.